คำไวพจน์

แผนผังความคิดนี้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับคำไวพจน์ที่ใช้ในภาษาไทย โดยแบ่งออกเป็นหมวดหมู่ต่าง ๆ เพื่อความเข้าใจและการใช้งานที่ง่ายขึ้น หมวดหมู่แรกคือ 'พระอาทิตย์' ซึ่งรวมถึงคำไวพจน์ต่าง ๆ เช่น ตะวัน, รำไพ, ภาณุ, ภาสกร, สุริยะ, ทิวากร, วรุณ, สุริยัน, สาวิตร, และอังศุธร หมวดหมู่ที่สองคือ 'ท้องฟ้า' ซึ่งมีคำไวพจน์เช่น คคนางค์, คคนานต์, นภ, นภดล, นภา, นภาลัย, โพยม, เวหา, หาว, และอัมพร หมวดหมู่ที่สามคือ 'ทะเล' ที่รวมคำไวพจน์เช่น กระสินธุ์, คงคา, ชลธาร, ชลธี, ธาร, ธารา, นที, ละหาน, สมุทร, และสาคร หมวดหมู่ที่สี่คือ 'พระจันทร์' ที่มีคำไวพจน์เช่น แข, นิสากร, จันทิมา, ศศิธร, อินทุ, เดือน, ดาราบดี, โสโม, สสี, และโสม หมวดหมู่ที่ห้าคือ 'แผ่นดิน' ที่รวมคำไวพจน์เช่น กษมา, ด้าว, ธรณี, ธราดล, ปฐพี, ปฐวี, ปัถพี, ไผท, พสุธา, และพิภพ และหมวดหมู่สุดท้ายคือ 'เมือง' ซึ่งมีคำไวพจน์เช่น ธานี, ธานินทร์, นคร, นครินทร์, บุรี, ประเทศ, พารา, กรุงไกร, บุรินทร์, และนคเรศ การใช้คำไวพจน์เหล่านี้สามารถช่วยเพิ่มความหลากหลายและความสวยงามในการเขียนและการสื่อสารในภาษาไทย